Ummak, dilenmektir.

Kader bildiklerinden ya da insan saydıklarından, ama dilenmektir.

Umduğunu ilk kez fark eden biri, o an, mendilini de yere açmış ve dilenmeye başlamış demektir.

Umut etmenin belki de tek elle tutulur yanı olan “umudun gerçekleşmesine dair güçlü arzu, heves” ve “gerçekleşmesi ihtimalinin bile verdiği eşsiz haz” ise oldukça kısa sürede kanaatkar hale gelir.

Geçmişte, karşılaşacağı aşıktan bütünüyle dürüst ve çapraşıksız duygular uman pervasız yalnızlara bugün bir bakın. Çoğunluğunu, umduklarının çok dışında beraberlikler yaşarken göreceksiniz.

İşte dilencilerin ev sahibi bile olsalar “gönlünden ne koparsa” deyişleri de tam bu yüzdendir.